کردستان برای تمامی سرکوب گران و فاشیسها ناامن تر میشود ، سیاست دولت ایران در کردستان راه‌ حلی دیگر را برای ملت کرد باقی نگذاشته‌ است.

کردها حقوق خود را میخواهند این جرم نیست این یک حق است

کردستان برای تمامی سرکوب گران و فاشیسها ناامن تر میشود ، سیاست دولت ایران در کردستان راه‌ حلی دیگر را برای ملت کرد باقی نگذاشته‌ است.

تیراندازی به خودروی پلیس در محور سنندج - مریوان پنجشنبه ۳۰ تير ۱۳۹۰
ظهر امروز یک دستگاه خودرو پلیس در محور سنندج- مریوان توسط افراد مسلح ناشناس هدف رگبار گلوله قرار گرفت. گفته می شود در جریان این حادثه دو نفر از سرنشینان خودرو زخمی شده اند . تا لحظه تنظیم گزارش از علت این حادثه و عامل یا عاملین آن اطلاعی حاصل نشده است.
کشته‌ شدن سردار عاصمی، مسئول اطلاعات سپاه علی بن ابیطالب(ع) استان قم در سردشت به همراه 5 تن از همرزمانش در منطقه عملیاتی سردشت.

170 سرباز در درگیریهای مرزی با پژاک کشته‌ شد ، امار هر روز بیشتر و بیشتر میشود.

اگر میخواهید فرزندان ، دوستان ، همسایه‌ها ، همشهریهایتان در کردستان کشته‌ نشود و یا قاتل و جانی نشود به‌ انها بگویید در زیر رکاب جکومت ایران به‌ عنوان سرباز ، پاسدار ، نطامی ، پلیس ، و غیره‌ به‌ کردستان نروند.
ملت کرد از خود دفاع میکند به‌ هر قیمتی که‌ باشد ، سابقه‌ ملت کرد هیجگاه‌ تسلیم در مقابل دولت ایران نبوده‌ و

نخواهد بود.

زمانی که‌ ملت کرد طرح 8 ماده‌ایی و 13 ماده‌ایی به‌ عنوان حکومت دمکراتیک ایرانی نه‌ حکومت اسلامی را میداند ، دوستان مرکز نشین یا شعارشان سپاه‌ را به‌ سلاع سنگین مجهز کنید بود یا اینکه‌ امام را در ماه‌ میدیدند ، حال هم که‌ سربازان امامشان به‌ کردستان یورش کرده‌اند ، حال از کدام ازادی تمام ایران سخن میرانید ، خوب این جنبش های مرکز نشیانان کدام هستد که‌ ما نمیدانیم ، نکند ، یا حسین میر حسین را در انتظارید

-------------------------------------------

در برابر حمله به نیروهای کرد سکوت نکنیم .رویا طلوعی...

گفتوگو با رویا طلوعی، فعال زنان و حقوق بشر

سارا روشن

در دو هفته گذشته، نیروهای نظامی ایران حضور گسترده‏ای در منطقه مرزی ایران و عراق در منطقه کردستان، داشته‏اند و از طریق توپخانه منطقه کردستان عراق را زیر آتش گرفته‏اند. ما از یک طرف با سکوت دولت عراق مواجهیم و از سوی دیگر با سکوت جامعه‏ی جهانی. به‏نظر شما دلیل این سکوت چیست؟

رویا طلوعی: در ارتباط با سکوت دولت عراق، یادم می‏آید وقتی بازداشت شده بودم، بازجویم یک‏بار به من گفت: «دل‌تان به آمریکا خوش است؟ آمریکا عراق را تصرف کرد و پول خرج کرد برای ما.» متأسفانه مصادیقی از این صحبت را گاهی می‏توان دید. مثلاً در انتخابات اخیرعراق، ایاد علاوی، رأی بیشتری آورد و انتخاب شد، اما در نهایت پس از ۹ ماه تعلل، نوری المالکی، با همکاری ایران توانست دولت تشکیل بدهد اگرچه برنده انتخابات نبود.

ایران به هرنحوی در مسائل عراق دست‏اندازی می‏کند و فکر می‏کند با توجه به این‏که نیروهای آمریکایی به‏زودی از عراق خارج خواهند شد، فرصت مناسبی پیش آمده است برای این‏که منطقه را کاملاً در تسلط خودشان دربیاورند.

یادتان باشد پیش از این حمله علیه نیروهای پژاک، حمله‏ای هم به قرارگاه اشرف در خاک عراق صورت گرفت. الان این بحث مطرح است که مجاهدین قرار است شهر اشرف را تخلیه کنند و از عراق خارج شوند. من فکر می‏کنم برنامه ایران این است که در کل عراق را از هر نیروی اپوزیسیون علیه خودش پاکسازی کند و به عنوان یک قدرت مسلط در آن‏جا مطرح باشد.

در این ارتباط، نیروی پژاک در میان نیروهای کرد، بزرگ‏ترین دشمن ایران محسوب می‏شود و در عین حال، مسئله فقط نیروهای پژاک نیستند. نگرانی ما فعالان حقوق بشر از این است که در این میان عده زیادی غیر نظامی آواره و قربانی می‏شوند و این خیلی دردناک است.

چرا جامعه جهانی راجع به این موضوع سکوت کرده است؟

این حمله در طی چندروز اخیر صورت گرفته و هنوز تازه است. در ارتباط با جوامع غربی هم معمولاً باید نوعی حساسیت رسانه‏ای ایجاد بشود تا آن‏ها توجه کنند. فکر می‏کنم مسائل دیگری برای‏شان مهم‏تر است. در این‏گونه موارد متاسفانه وقتی سطح کشتارها بالا می‏رود یا فاجعه خیلی عمده می‏شود، یواش یواش افکار حساس می‏شود.

البته مقالاتی در واشنگتن تایمز، واشنگتن پست و ... نوشته شده است، ولی من با چنین مقالاتی مشکل دارم، چون فکر می‏کنم یک‏سویه نوشته می‏شوند و نظر کردها در آن منعکس نمی‏شود.

نقش خودتان به عنوان فعال حقوق بشر و دیگران را در این زمینه چگونه می‏بینید؟ به این اشاره کردید که مدافعان حقوق بشر باید فعال‏تر بشوند. چرا این فعالیت‏ها انجام نمی‏شود و هربار اتفاقی در کردستان عراق، ترکیه و یا ایران می‏افتد، هم در جامعه ایران، بین روشنفکران ایرانی و فعالان حقوق بشر ایران و هم در جاهای دیگر، با نوعی سکوت مواجه هستیم؟

البته سکوت کامل نبوده است و حداقل در این مورد اخیر، بلافاصله یک روز بعد از اتفاقی که افتاد، حدود ۶۰ تن از زنان کردستان بیانیه‏ای تهیه و جنگ را محکوم کردیم. این بیانیه در «گویانیوز» منتشر شده است و شمار زیادی از آقایان هم به عنوان پشتیبان و حامی، بیانیه‏ ما را امضا کرده‏اند.

رویا طلوعی: ما مخالف جنگ هستیم و معتقدیم که ملت کرد هیچ‏وقت خواهان جنگ نبوده است. ما خواهان آن هستیم که حقوق‏مان، آن‏چه حقوق انسانی‏مان است، اعاده بشود و معتقدیم که جنگ یاری‏دهنده نیست.

ما مخالف جنگ هستیم و معتقدیم که ملت کرد هیچ‏وقت خواهان جنگ نبوده است. ما خواهان آن هستیم که حقوق‏مان، آن‏چه حقوق انسانی‏مان است، اعاده بشود و معتقدیم که جنگ یاری‏دهنده نیست.

ما حتی در بیانیه‏مان اشاره کرده‏ایم که الان در کردستان ترکیه، خودمختاری دمکراتیک اعلام شده است و بانویی مانند لیلا زانا و دیگر پارلمانتاریست‏های شجاع‏شان دوباره به پارلمان برگشته‏اند. آن‏ها برای رسیدن به حقوق‏شان راه‏های دمکراتیک را امتحان می‏کنند. کردستان عراق هم یک منطقه فدرال است.

با همه مشکلات و کاستی‏‏ها، به‏هرحال کردها خودشان دارند منطقه‏ را اداره می‏کنند و کردهای سوریه هم همراه با ملت سوریه، برای سرنگونی رژیم سوریه و مسلماً دستیابی به حقوق‏شان در آینده، به‏پا خواسته‏اند.

در چنین شرایطی، متاسفانه می‏بینیم که ایران برمی‏گردد به یک روش ارتجاعی و شروع می‏کند به آتش‏افروزی و جنگ در منطقه. ما چنین روشی را به هیچ‏ عنوان قبول نداریم. نه اعدام فرزندان‏مان و نه جنگ‏افروزی‏ها، به هیچ‏وجه به مسئله کرد، نه تنها کمک نمی‏کند، نه‌تنها سرکوبش نمی‏کند، بلکه آتش خشم او را شعله‏ورتر، راه‏حل‏ها را مشکل‏تر و کینه‏ها را بیشتر می‏کند.

وقتی جنگ است، از طرفی فرزندان ما کشته می‏شوند و از طرف دیگر نیروهای ایران. خب نیروهای ایران هم متعلق به همین ملت‏اند. سربازهایی که به این منطقه فرستاده می‏شوند و ناچارند به دستور جمهوری اسلامی در آن‏جا بجنگند، جان‏شان را از دست می‏دهند و این‏ها همه باعث کینه و نفرت می‏شود. در حالی‏که نباید این‏طور باشد. حقوق اصلی یک ملت باید به رسمیت شناخته شود.

واکنش‏هایی که به این موضوع نشان داده می‏شود، گستردگی بسیار کمی دارد. حتی اگر به شبکه‏های اجتماعی اینترنتی و یا سایت‏های مختلف نگاه کنید، به صورت خیلی گذرا به این موضوع پرداخته‌اند. فکر نمی‏کنید بسیاری از فعالان حقوق بشر نمی‏دانند چه موضعی در قبال کردستان بگیرند؟

اتفاقاً شما به یک درد تاریخی اشاره کردید. یعنی دست روی یک نکته دردناک گذاشتید! متأسفانه حداقل ۳۳ سال است که یک سوءتفاهم عمیق (که به رژیم پهلوی نیز برمی‏گردد) بین کردها و سایر ایرانیان وجود دارد.

کردها گله‏مند‏ند از این‏که در تمام طول مبارزات‏شان تنها گذاشته شده‏اند، حمایت نمی‏شوند و نادیده گرفته می‏‏شوند. مثلاً اعتصاب غذای اخیر و موارد دیگر با سکوت مواجه می‏شود.

از طرف دیگر، بقیه هم‏وطنان‏مان هم سوءتفاهم‏ها و شک‏ها و گمان‏های نادرست نسبت به کردها دارند. در طول این ۳۳ سال، کل تریبون‏ها در اختیار حاکمیت بوده و هرجور که دلش خواسته القاء کرده و هرجور که دل‏اش خواسته، مغزها را شست‏وشو داده است.

زدودن این سوءتفاهم‌ها واقعاً زمان می‏خواهد و این‏که طرفین بتوانند با هم گفت‏وگو و تبادل نظر داشته باشند. این خیلی مهم است که فعالان حقوق بشر واقعاً به حقوق بشر فکر کنند و بشر برای‏شان درجه‏بندی نشود و مثلاً به محض این‏که به کردها رسید، بگویند چون حاکمیت سال‏ها به ما گفته که این‏ها تجزیه‏طلب‏اند، جنایتکارند و ... بنابراین، شامل آنها نمی‏شود. این دید خیلی غلط است. ما باید همه به آن‏چه در ایران برای هر ایرانی و هر نوع ملیتی در ایران دارد اتفاق می‏افتد، حساس باشیم. من فکر می‏کنم رفع این سوءتفاهم‏ها کار زمان‏بری است.

از طرف دیگر، حرکاتی دارد انجام می‏شود. بعضی‌ها کردها را نادیده می‌گرفتند یا سوءتفاهم‏های عمیقی با کردها دارند و هیچ‏جوری دل‏شان نسبت به آن‏ها پاک نمی‏شود و عده‌ای هم فقط از یک کانال خاص و با یک حالت دین خاص به کردها نگاه می‏کنند و بازهم واقعیت همه کردها را نمی‏بینند.

همه این‏ها اشکال دارد و راجع به این چیزها باید واقعاً کار شود. لازم است بین فعالان تفاهم ایجاد شود و در مورد این مسائل بحث و گفت‏وگو صورت بگیرد.

چه قدم‏هایی تاکنون برداشته شده است برای این‏که ابهام‏زدایی شود و سوءتفاهم‏ها کمتر بشود؟

می‏توانم بگویم که در دنیای مجازی قدم‏هایی برداشته شده است. در دنیای واقعی سانسور و فشارها بسیار زیادتر است و امکان تبادل کمتر است، اما در دنیای مجازی مقالاتی نوشته و گفت‏وگوهایی بین طرفین ایجاد می‏شود. هرچند کم است و اثرگذاری لازم را هنوز ندارد.

در دنیای واقعی هم تا زمانی که دوره اصلاحات بود و فضا کمی بازتر بود، با همه نقد‏هایی که به آن دوره وارد است، امکان تبادل و ارتباطات بین کنشگران مختلف اجتماعی باز فراهم‏تر بود.

وضعیت اطلاع‏رسانی از منطقه کردستان را چگونه می‏بینید؟

تا زمانی که «سازمان حقوق بشر کردستان» فعال بود، به عنوان یک نهاد کاملاً قابل اعتماد شناخته شده بود و به گستردگی می‏توانست مسائل آن‏جا را انعکاس بدهد و در دوره‏ای بسیار شکوفا عمل کرد. متأسفانه با بازداشت یکی از رهبران مدنی کردستان، آقای محمد صدیق کبودوند، فعالیت‏های این سازمان هم بنا به دلایلی، رو به افول گذاشت.

در حال حاضر هم بعضی‏ گروه‏های مختلف یا بعضی از افراد، سعی می‏کنند مسائل منطقه را انعکاس بدهند، اما مسئله این است که آن‏چه از این کانال‏ها پخش می‏شود، حتماً در سایت‏های فارسی زبان مورد توجه قرار نمی‏گیرد و به آن گستردگی انعکاس داده نمی‏شود. نوعی سانسور و نادیده‏ گرفتن را هم گاهی از این طرف می‏بینیم.

البته من همه را متهم نمی‏کنم. مثلاً خود من سایت‏های مشخصی را انتخاب کرده‏ام و در آن‏ها قلم می‏زنم.

نقش خبرنگاری یا گزارشگری شهروندی را در کردستان چگونه می‏بینید؟ در ابتدای گفت‏وگو، به حمله به اردوگاه اشرف اشاره کردید. در این مورد، هنوز چند ساعتی از حمله‏ نیروهای عراقی به اردوگاه اشرف نگذشته بود که کلی فیلم راجع به آن پخش شد. ولی روزانه اتفاق‏های خیلی زیادی به‏طور روزمره در کردستان می‏افتد، اما فیلم، تصویر و یا خبری از آن منطقه پخش نمی‏شود.

می‏تواند این مورد هم باشد. من قبول دارم که «هر شهروندی یک رسانه»، هنوز در آن‏جا کاملاً جا نیافتاده است. در عین حال، این نکته هم را در نظر بگیریم که اینترنتی که در شهرهای کردستان برقرار است، همان اینترنت پرسرعت و مناسب تهران لزوماً نیست.

نکته دیگری هست که در آخر گفت‏وگو بخواهید به آن اشاره کنید؟

من فقط درخواستم این است که در مورد حمله اخیری که به نیروهای اپوزیسیون کرد ایرانی می‏شود، سکوت نکنیم. به نظر من، هیچ ایرانی‏ای نباید در این مورد سکوت کند و چسباندن مارک تروریست به فرزندان مبارز ما، کار بسیار اشتباهی است. رژیمی که خودش سرچشمه تروریسم و حامی مالی آن است، از این القاب استفاده می‏کند، برای حق‏طلبی ما.

من اصلاً راجع به سران احزاب و گروه‏ها صحبت نمی‏کنم، من به افرادی کار دارم که خالصانه جان‏شان را کف دست‏شان گذاشته‏اند و هیچ راه دیگری برای مبارزه نداشتند. در داخل، همه‏ فضاها بسته شده و این افراد جان‏شان را کف دست گذاشته‏اند و خالصانه درخواست احقاق حقوق ملی‏شان را دارند. این بچه‏ها انسان‏های پاکی هستند، آن‏ها تروریست نیستند.

ما نباید پیرو سوءتفاهم‌های دسته‌بندی‌ها و منافع حزبی باشیم که حکومت تلقین می‌کند. باید درک کنیم که ...
درواقع ما باید در دسته‏بندی‏ها و منافع حزبی و گروهی، یا سوءتفاهم‌های حکومتی نیفتیم و درک کنیم که فرزندان مبارز ما واقعاً احتیاج به کمک دارند. آن‏ها را بفهمیم و ببینیم چه می‏خواهند. این دخترهایی که الان به قندیل رفته‏اند و در آن‏جا دارند مبارزه می‏کنند، دخترانی هستند مانند ما و شما و یا فرزندان ما. این‏ها هیچ‏کدام نه تروریست بوده‏اند و نه تروریست به دنیا آمده‏اند، لطفاَ آن‏ها را نادیده نگیرید، ببینید چه می‏گویند و چه می‏خواهند.

شما راجع به جوان‏هایی مانند ما صحبت می‏کنید که اسلحه به دست گرفته‏اند و وارد یک مبارزه شده‏اند. آن‏ها برای من- یک جوان ایرانی که در پایتخت ایران بزرگ شده‏ام- کاملاً غیر محسوس و دور هستند. چه راهکارهایی را فعالان حقوق بشر و فعالان کرد در کردستان در نظر دارند که این فاصله را بین یک جوان ایرانی- که می‏خواهد بدون خشونت تغییری در جامعه ایجاد کند- با جوان کردی- که در کوهستان‏ها اسلحه به دست گرفته است - کم کند؟

البته من از طرف همه فعالان اجتماعی نمی‏توانم حرف بزنم و آن‏چه را که به نظر خودم می‏رسد، مطرح می‏کنم. ولی این مسئله را در نظر بگیرید که شرایط زندگی در پایتخت و شهرهای دیگر با شرایط زندگی در کردستان محروم، زمین تا آسمان متفاوت است.

البته هرکدام از گروه‏ها و احزاب کردی برای خودشان تلویزیون‏های ماهواره‏ای دارند و برنامه‏هایی پخش می‏کنند که اگر هموطنان ما مایل باشند، می‏توانند به آن‏ها دسترسی داشته باشند و این برنامه‏ها را نگاه کنند و با آن‏ها آشنا شوند.

این بخش سیاسی مسئله است. از دید حقوق بشری، ما فعالان حقوق بشر فقط از راه ارتباط‏‌گیری با بقیه فعالین حقوق بشر و قلم زدن و تبادل فکر است که می‏توانیم این فاصله‏ها را کمتر کنیم. در حال حاضر، چیزی بیش از این به نظر من نمی‏رسد، جز اضافه کردن این ارتباطات و همدیگر را فهمیدن.

-------------------------------------------

سپای پاسداران لیستی بەشێک لە کوژراوەکانی خۆی لە شەڕی دژ بە پژاک دا بڵاو کردەوە

رۆژهەڵات تایمز - ناوەندی هەواڵ: هەواڵدەریەکانی سەر بە کۆماری ئیسلامیی ئێران ئاشکرایان کرد کە فەرماندەی ئیتلاعاتی سپای عەلی کوڕی ئەبی تالبی قوم سەر بە سپای پاسدارانی ئینقلابی ئیسلامیی ئێران وێڕای پێنج کەسی دیکە لە ناوچەی سەردەشت و لە شەڕ دەگەڵ پژاک دا گیانی لە دەست دا.

هەواڵدەریی فارس ناوی ئەو کەسەی بە "سەردار عاسمی" راگەیاندووە و وتویەتی کە لە هێرشێکی بەرین دا بۆ سەر هێزەکانی پژاک گیانی لە دەست داوە.

هەر لەو پێوەندیەدا سپای پاسداران لیستێکی لە کوژراوانی خۆی بڵاو کردەوە کە تێیدا ناوی هەر یەک لە "سرهنگ پاسدار قاسمي، پاسدار عباس عاصمي، پاسدار علي اكبر جمراسي، پاسدار محمود احمدي‌تبار، پاسدار موسوي نژاد، پاسدار مهدي خبير و پاسدار روح الله صحرايي" لە خۆ گرتووە.
پێشتریش ناوی هەر یەک لە سەرهەنگی پاسدار "عەبدولمحەممەد خۆرەم روز" جێگری گوردانی ئیمام حوسێن و سەروان "حەبیبوڵڵا ئارام زادە" لە لایەن سپای پاسدارانەوە ئاشکرا کرابوون کە لەو شەڕانەدا کوژراون. هەروەها ناوی محه‌ممه‌د داروه‌ند، جاش و خه‌ڵکی بریسوێی سەردەشت لە لایەن سپای پاسدارانەوە بە رەسمی راگەیەندرابوو.

هەر پێوەندیدار بەو شەڕە، پژاکیش پێشتر ناوی چەند کەس لە گریلاکانی خۆی بەو جۆرە بڵاو کردەوە کە لەو تێکەڵچوونەدا گیانیان لە دەست داوە: سروە فەتحوڵایی خەڵکی سەقز، غەریب بەشار خەڵکی کوبانی، محیەدین تاهیر خەڵکی کوبانی، سەردار ئادار خەڵکی تاتوان، مەریەم وەلیکۆ خەڵکی حەڵەب، دواتریش رایگەیاند کە محمد بادوزادە، تەمەن ١٦ ساڵ و خەڵکی مەهاباد، یەکێکی دیکە لە شەهیدانی ئەو تێکەڵچوونەیە. دواجاریش رایگەیاند کە لە تێکەڵچوونی رۆژی چوار شەممە دا گریلایەکی دیکە گیانی لە دەست داوە بەڵام ناوەکەی ئاشکرا نەکراوە. هه‌روه‌ها گه‌ریلایەکی تر بە ناسناوی سەرهەڵدان وان، که‌ ناسنامەکەی رانەگەیەندراوە.

بە وتەی بی بی سی دوو لایەنی شەڕ ئاماری زۆر و زەبەند لە کوژراو و برینداری یەکتر بڵاو دەکەنەوە بەڵام ئەو هەواڵانە لە لایەن سەرچاوە سەربەخۆکانەوە پەسەند ناکرێن.

فەرماندەی نیروی زەمینی سپای پاسداران رایگەیاندووە کە ئەو شەڕە تا لە ناوبردنی بە

تەواویی پژاک درێژەی دەبێ.

------------------------------------------

به‌ باوه‌ری ئیمه‌ نابێت به‌ دۆکتۆر قاسملۆ بلێن شه‌هید

هه‌موو ساڵێك له‌یادی‌ تیرۆر كردنی‌ عه‌بدولره‌حمان قاسملودا، پرسیارێكی‌ بێ‌ وه‌ڵام بیركردنه‌وه‌ی‌ زۆربه‌مان ده‌ئاڵۆزكێنێت: ئه‌وه‌ چ چاره‌نوسێك بوو كه‌ ئه‌وی‌ هه‌ڵگرت به‌ره‌و ڤێنا، له‌كاتێكدا باش ده‌یزانی‌ ئیتیلاعات لێره‌و له‌وێی‌ ئه‌م دنیایه‌ شوێن پێی‌ هه‌ڵده‌گرێ‌‌و به‌دوای‌ ده‌رفه‌تێكه‌وه‌ بۆ له‌ناوبردنی‌؟

ره‌نگه‌ به‌شێك له‌ورده‌كارییه‌كانی‌ وه‌ڵامی‌ ئه‌م پرسیاره‌ لای‌ "تاڵه‌بانی‌" بێت، به‌سه‌رنجدان له‌وه‌ی‌ كه‌ ئه‌م دوو سه‌ركرده‌یه‌ له‌ده‌یه‌ی‌ 1980دا هاوڕێی‌ نزیكی‌ یه‌كترو په‌یوه‌ندییه‌كی‌ توندوتۆڵیان هه‌بووه‌و ده‌شێت به‌"سندوقی‌ نهێنییه‌كانی‌ یه‌كتر" ناوببرێن. هه‌رچه‌نده‌ په‌یوه‌ندیی‌ ئه‌وان ده‌گه‌ڕێته‌وه‌ بۆ رۆژگارێكی‌ زۆر له‌وه‌ دوورتر، كه‌ له‌ده‌یه‌ی‌ 1950دا وه‌ك دوو خوێنده‌واری‌ چوست‌و چالاكی‌ كورد، هه‌ر له‌هه‌ڕه‌تی‌ گه‌نجێتیانه‌وه‌ تێكه‌ڵ‌ به‌كاری‌ سیاسی‌ ده‌بن‌و هه‌ردووكیشیان له‌ڕووی‌ بیروڕای‌ سیاسییه‌وه‌ زیاتر مه‌یلیان به‌ره‌و ئایدۆلۆژیای‌ چه‌پ ده‌بزوێت. به‌تایبه‌تی‌ كاتێك كه‌ دوای‌ له‌كارخستنی‌ "محه‌مه‌د مسه‌دق"، قاسملو له‌ئێرانه‌وه‌ به‌ره‌و عێراق هه‌ڵدێ‌‌و یه‌كه‌مجار بۆ ماوه‌ی‌ دوو مانگ له‌ماڵی‌ ئیبراهیم ئه‌حمه‌د ده‌مێنێته‌وه‌، دواتریش بۆ ماوه‌ی‌ چه‌ند ساڵێك له‌به‌غدا ده‌گیرسێته‌وه‌‌و له‌زانكۆی‌ به‌غدا وانه‌ ده‌ڵێته‌وه‌و په‌یوه‌ندییه‌كی‌ دۆستانه‌ له‌گه‌ڵ‌ دیارترین سیما سیاسی‌و ئه‌ده‌بییه‌كانی‌ ئه‌و رۆژگاره‌ی‌ كوردی‌ عێراقدا دروستده‌كات، كه‌ گرنگترینیان "تاڵه‌بانی"یه‌.

له‌ده‌یه‌ی‌ 1960شدا، كه‌ پارتی‌ به‌سه‌ر دوو باڵی‌ مه‌لایی‌‌و جه‌لالیدا په‌رت‌و دابه‌ش ده‌بێت، ئه‌م په‌رتبوونه‌ سایه‌ی‌ به‌سه‌ر حیزبی‌ دیموكراتی‌ كوردستانی‌ ئێرانیشدا ده‌كێشێت، ئه‌وسا دوو كه‌س له‌سه‌ر جیاوازی‌ فكریی‌‌و له‌سه‌ر ئه‌وه‌ی‌ كامیان كه‌سی‌ یه‌كه‌می‌ ئه‌م حیزبه‌ بن، ده‌بێته‌ ململانێیان: یه‌كه‌میان قاسملووه‌ كه‌ له‌تاڵه‌بانی‌‌و مه‌كته‌بی‌ سیاسی‌ ئه‌وكاتی‌ پارتییه‌وه‌ نزیك ده‌بێ‌‌و دووه‌میشیان ئه‌حمه‌د تۆفیقه‌ كه‌ له‌مسته‌فا بارزانییه‌وه‌ نزیك ده‌بێت، تا سه‌ره‌نجام له‌سه‌ره‌تای‌ ده‌یه‌ی‌ 1970دا ئه‌مه‌ی‌ دووه‌میان له‌هه‌لومه‌رجێكی‌ نادیاردا له‌لایه‌ن به‌عسییه‌كانه‌وه‌ كه‌ تازه‌ هاتبوونه‌ سه‌ر ده‌سه‌ڵات، له‌به‌غدا بێسه‌روشوێن ده‌كرێت.

ئه‌وده‌مه‌ قاسملو گه‌ڕابۆوه‌ بۆ به‌غداو وه‌ك ئابوریناسێكی‌ شاره‌زا‌و هه‌ڵگری‌ بڕوانامه‌ی‌ دكتۆرا، له‌وه‌زاره‌تی‌ پلاندانان كار بۆ حكومه‌تی‌ عێراق ده‌كاو پلانێكی‌ درێژخایه‌نی‌ ئابوری سه‌ركه‌وتوو بۆ به‌عسییه‌كان داده‌ڕێژێت، ئه‌وكات قاسملو به‌حكومی‌ گرنگی‌ كاره‌كه‌ی‌‌و به‌حوكمی‌ ئه‌وه‌ی‌ زمانی‌ عه‌ره‌بی‌‌و چه‌ندین زمانی‌ دیكه‌ی‌ رۆژهه‌ڵاتی‌‌و رۆژئاوایی‌ ده‌زانێ‌، په‌یوه‌ندییه‌كی‌ شه‌خسی‌ له‌گه‌ڵ‌ "سه‌دام حسێن"‌و كاربه‌ده‌ستانی‌ حكومه‌تی‌ به‌عسی‌ عێراق بنیاتده‌نێ‌‌و بناغه‌ی‌ په‌یوه‌ندییه‌كانی‌ حیزبی‌ دیموكراتی‌ كوردستانی‌ ئێرانیش له‌گه‌ڵ‌ حیزبی‌ به‌عس‌و حكومه‌تی‌ ئه‌و سه‌رده‌مه‌ی‌ عێراقدا داده‌مه‌زرێنێت. كه‌ دواتر به‌هۆی‌ هاتنه‌سه‌ركاری‌ كۆماری‌ ئیسلامی‌ ئێران‌و هه‌ڵگیرسانی‌ خه‌باتی‌ چه‌كداری‌ له‌كوردستانی‌ رۆژهه‌ڵات‌و جه‌نگی‌ عێراق‌و ئێرانه‌وه‌، هه‌رچی‌ زیاتر ئه‌م په‌یوه‌ندییه‌ی‌ به‌حكومه‌تی‌ به‌عسه‌وه‌ خورت‌و به‌هێزتر ده‌بێ‌. له‌لایه‌كی‌ دیكه‌شه‌وه‌، په‌یوه‌ندییه‌كانی‌ قاسملو به‌تاڵه‌بانی‌‌و یه‌كێتی‌ نیشتمانی‌ كوردستانه‌وه‌ كه‌ له‌و سه‌رده‌مه‌دا كاراترین هێزی‌ سه‌ر گۆڕه‌پانی‌ سیاسی‌ كوردستانی‌ عێراق ده‌بێت، هه‌رچی‌ زیاتر په‌ره‌ده‌ستێنێ‌، به‌تایبه‌تی‌ كه‌ هه‌ردووكیان له‌و رۆژگاره‌دا سه‌رسه‌ختانه‌ هاوهه‌ڵوێست بوون به‌رامبه‌ر به‌نه‌یارێكیان كه‌ "پارتی‌"یه‌.

ئه‌م په‌یوه‌ندییانه‌ی‌ قاسملو له‌نیوه‌ی‌ یه‌كه‌می‌ ده‌یه‌ی‌ 1980دا، كاریگه‌رییه‌كی‌ گه‌وره‌ی‌ له‌سه‌ر ره‌وتی‌ رووداوه‌كانی‌ كوردستانی‌ عێراق‌و له‌سه‌ر ئاڕاسته‌ی‌ سیاسه‌تی‌ یه‌كێتی‌ نیشتمانی‌ كوردستان‌و چۆنیه‌تی‌ مامه‌ڵه‌ كردنی‌ ده‌بێت له‌گه‌ڵ‌ هه‌موو هێزه‌ ركه‌به‌ره‌ كوردییه‌كان‌و به‌عسی‌ دوژمنیدا، كه‌ سیاسه‌تێكه‌ له‌نێوان شه‌ڕ‌و دانوستاندا دێت‌و ده‌چێ‌.
قاسملو له‌و كاته‌دا وه‌ك ناوبژیوانێك دێت له‌باره‌گایه‌كی‌ حیزبی‌ دیموكرات له‌گوندی‌ گۆڕه‌شێر كه‌ ده‌كه‌وێته‌ سه‌ر سنووری‌ عێراق‌و ئێرانه‌وه‌، چه‌ند دانیشتنێكی‌ نهێنی‌ له‌نێوان كاربه‌ده‌ستانی‌ مخابه‌راتی‌ عێراق‌و تاڵه‌بانیدا رێكده‌خات، كه‌ دواتر ئه‌م دانیشتنه‌ نهێنیانه‌ ده‌بنه‌ كۆبوونه‌وه‌ی‌ ئاشكرا‌و دكتۆر عه‌بدولره‌حمانی‌ قاسملو به‌دوو هه‌لیكۆپته‌ری‌ حكومه‌تی‌ عێراقه‌وه‌ به‌ره‌و گوندی‌ زیخان ده‌چێ‌‌و تاڵه‌بانی‌‌و دیارترین سه‌ركرده‌كانی‌ یه‌كێتی‌ له‌گه‌ڵ‌ خۆی‌ سوار ده‌كاو بۆ "مفاوه‌زات" ده‌یانبات بۆ به‌غدا.

سه‌ره‌نجام مفاوه‌زاته‌كانی‌ ساڵی‌ 1983و 1984ی‌ نێوان یه‌كێتی‌‌و حكومه‌تی‌ عێراق بێ‌ ئه‌نجام كۆتایی‌ دێت، تاڵه‌بانی‌‌و یه‌كێتی‌ به‌حوكمی‌ ئه‌و جوگرافیا سه‌خته‌ی‌ تیا هه‌ڵكه‌وتوون‌و ته‌حه‌كوم به‌مێژوویان ده‌كات، هیچ رێگه‌یه‌كیان له‌به‌رده‌مدا نابێ‌ بۆ درێژه‌دان به‌مانه‌وه‌، جگه‌ له‌"دۆستایه‌تی‌ ئێران".
تا رۆژگار كورد به‌ره‌و ساڵی‌ پڕ له‌نه‌هامه‌تی‌ 1988 ده‌بات، كه‌ له‌و ساڵه‌دا جه‌نگی‌ عێراق‌و ئێران ده‌وه‌ستێ‌‌و ماشێنه‌ زه‌به‌لاح‌و ترسناكه‌كانی‌ شه‌ڕ له‌هه‌ر دیوی‌ كوردستانی‌ ئێراق‌و ئێرانه‌وه‌ به‌وپه‌ڕی‌ شه‌ڕه‌نگێزییه‌وه‌ له‌دژی‌ كورد ده‌خرێنه‌ گه‌ڕ‌و شۆڕش‌و هه‌موو هیواو ئاره‌زووه‌كانیان ده‌هاڕن.
له‌و رۆژانه‌دا كه‌ كورد به‌تاریكترین‌و شومترین ساته‌وه‌خته‌كانی‌ خۆیدا تێده‌په‌ڕێ‌‌و هه‌ڵه‌بجه‌ كیمیا باران ده‌كرێت، قاسملو لێدوانێك بۆ گۆڤاری "كل العرب" ده‌دات كه‌ تا بڵێی‌ جێی‌ سه‌رسوڕمانه‌، ئه‌و ده‌ڵێت "عێراق چه‌كی‌ كیمیایی‌ به‌كارنه‌هێناوه‌"!

پێده‌چێت ئه‌وده‌مه‌ له‌ژێر زه‌بری‌ ئه‌و شكسته‌ گه‌ورانه‌دا، زۆر زه‌حمه‌ت بووبێت بۆ سه‌ركرده‌كانی‌ كورد كه‌ به‌رچاو روونییه‌كیان هه‌بێت تا سیاسه‌تێكی‌ سه‌ركه‌وتووانه‌ بگرنه‌پێش، كاتێك كه‌ كوردستانی‌ عێراق وا گران به‌ده‌ست زه‌بروزه‌نگی‌ هێزه‌كانی‌ به‌عسه‌وه‌ ده‌ناڵێنێت، تاڵه‌بانی‌ به‌مه‌به‌ستی‌ كردنه‌وه‌ی‌ په‌نجه‌ره‌یه‌ك به‌رووی‌ ئه‌و دۆخه‌ پڕ له‌ژارو ژه‌نگه‌دا، ده‌كه‌وێته‌ به‌ینی‌ قاسملوو ده‌وڵه‌تی‌ ئێرانه‌وه‌، ئنجا ئه‌م دێ‌‌و رێوشوێنی‌ دانیشتنی‌ نێوان قاسملوی‌ سكرتێری‌ گشتی‌ حیزبی‌ دیموكراتی‌ كوردستانی‌ ئێران‌و كاربه‌ده‌ستانی‌ ئیتلاعاتی‌ ئێران دابین ده‌كات، له‌دوو كۆبوونه‌وه‌ی‌ ساڵانی‌ 1988و 1989دا تاڵه‌بانی‌ وه‌ك ناوبژیوان به‌شدار ده‌بێت، به‌ڵام له‌سێهه‌م كۆبوونه‌وه‌دا كه‌ ئێواره‌ی‌ 13ی‌ ته‌موزی‌ 1989دا له‌ڤێنا ئه‌نجامده‌درێت، تاڵه‌بانی‌ به‌شدار نابێت، ئه‌م كۆبوونه‌وه‌ چاره‌نووسسازه‌ چۆن‌و به‌سه‌رپه‌رشتی‌ كێ‌ رێكخرا؟

ئه‌مه‌ پرسیاره‌ بێ‌ وه‌ڵامه‌كه‌یه‌ كه‌ تا ئێستا چه‌ندین گێڕانه‌وه‌ی‌ جیاوازی‌ بۆ ده‌كرێت!
ته‌نانه‌ت ئه‌و ئێواره‌یه‌ زۆربه‌ی‌ سه‌ركرده‌ دیاره‌كانی‌ حیزبی‌ دیموكراتیش ئاگایان له‌وه‌ نابێت كه‌ قاسملوی‌ سكرتێریان له‌ڤێنا خه‌ریكی‌ كۆبوونه‌وه‌و گفتوگۆیه‌ له‌گه‌ڵ‌ كاربه‌ده‌ستانی‌ ئێران! ئه‌وانیش له‌وساوه‌ تا ئێستا هه‌ر ئه‌وه‌نده‌یان كه‌ له‌وێنه‌یه‌كدا ده‌بینن له‌شی‌ خامۆش‌و سارده‌وه‌بووی‌ سكرتێری‌ گشتی‌ حیزبه‌كه‌یان له‌ژوورێكی‌ شێواوو هه‌ڵپرژاودا به‌جێهێڵراوه‌‌و خوێن سه‌راپای‌ كراسه‌ سپییه‌كه‌ی‌ سوور كردووه‌. ئه‌وانیش له‌وساوه‌ تا ئێستا وه‌ك زۆربه‌مان پرسیارێكی‌ بێ‌ وه‌ڵام هه‌ر له‌مێشكیاندا ده‌گه‌ڕێت: چ چاره‌نووسێك بوو ئه‌م سه‌ركرده‌ به‌ئه‌زمون‌و دنیادیده‌یه‌ی‌ هه‌ڵگرت به‌ره‌و ڤێنا، له‌كاتێكدا باش ده‌یزانی‌ كه‌ ده‌یان ساڵه‌، كاربه‌ده‌ستانی‌ ئێران پۆ په‌كخستنی‌ جه‌سته‌ی‌ جوڵانه‌وه‌ی‌ سیاسی‌ كورد كار له‌سه‌ر زه‌بر وه‌شاندن له‌سه‌ركرده‌كانی‌‌و تێكشكاندنی‌ مه‌غزو مێشكه‌ كاراكانی‌ ده‌كه‌ن???